Blue Temple (Wat Rong Suea Ten), czyli w Niebieska Świątynia, jest zlokalizowana zaledwie kilka kilometrów od centrum Chiang Rai, miasta leżącego na północny Tajlandii. Choć budowla została ukończona zaledwie kilka lat temu, w 2016 roku, błyskawicznie zajęła wysokie miejsce na liście atrakcji turystycznych tej części kraju.
Niebieska Świątynia, Biała Świątynia i Czarny Dom
W regionie Chiang Rai znajdują się trzy, wbrew pozorom bardzo podobne do siebie budowle, spośród których dwie pełnią funkcję świątyni (Blue Temple oraz White Temple), a trzecia (Black House) stanowi mroczny, dziwny i niecodzienny kompleks budynków muzealnych, który z pewnością nie wszystkim przypadnie do gustu. Na tym ostatnim chciałabym jednak skupić się w odrębnym artykule.
Tajska nazwa Niebieskiej Świątyni “Suea Ten” w dosłownym tłumaczeniu oznacza “tańczącego tygrysa”, co prawdopodobnie stanowi nawiązanie do czasów, w których te tereny zamieszkiwały dzikie tygrysy, które miały w zwyczaju przeskakiwać miejscową rzekę, co dało nazwę wiosce, a współcześnie także samej świątyni. Blue Temple została wybudowana w miejscu, w którym mieściły się ruiny dawnej buddyjskiej świątyni, opuszczonej przed stu laty. Pierwsze decyzje o konieczności zbudowania tu nowej świątyni zapadły już w drugiej połowie lat 90. XX wieku, jednak pierwsze prace budowlane rozpoczęły się dopiero w październiku 2005 roku i potrwały jedenaście lat.
Niebieska Świątynia jest najmniejszą z tej intrygującej trójki, jednak – za sprawą swoich barw – chyba najbardziej inspirującą i efektowną! Kompleks został zaprojektowany przez artystę imieniem Buddha Kabkae, byłego studenta słynnego tajskiego artysty Chalermchai Kositpipata, odpowiedzialnego za zaprojektowanie White Temple. Zarówno fasadę zewnętrzną Blue Temple, jak i wnętrze wypełniają niemalże wyłącznie odcienie błękitu, z domieszką złota. Centralnym elementem wnętrza świątyni jest ogromna statua Białego Buddy w pozycji siedzącej, otoczona licznymi przykładami nowoczesnej sztuki buddyjskiej. Część z nich stanowią malowidła ścienne, opowiadające historię buddyzmu. Blue Temple to istotne miejsce religijne całej prowincji.
Zasady zwiedzania Blue Temple
Planując zwiedzanie Niebieskiej Świątyni, warto pamiętać o odpowiednim stroju – zakryciu ramion oraz kolan, jak również o zdjęciu obuwia przed przekroczeniem progu obiektu. Wewnątrz świątyni buddyjskiej należy pamiętać również o konieczności zachowania ciszy. Podobnie jak w przypadku wszystkich innych buddyjskich świątyni, w obiekcie nie należy okazywać sobie nadmiernie uczuć, jak również kierować stóp w kierunku wizerunku Buddy.
Wstęp na teren obiektu jest bezpłatny. W wnętrzu Niebieskiej Świątyni można wykonywać zdjęcia. W związku z tym, że Niebieska Świątynia jest niemalże zawsze oblegana przez tłumy turystów, jak i samych Tajów, którzy przybywają tu w celach religijnych, najlepszą porą dnia do jej zwiedzania są godziny poranne – między 8:00 a 10:00 rano.
Niestety, do Wat Rong Seua Ten nie da się dotrzeć za pomocą transportu miejskiego. Z Chiang Rai należy złapać tuk-tuka lub dotrzeć tu własnym samochodem, czy motocyklem. Po zwiedzeniu Blue Temple, warto rozważyć udanie się do zlokalizowanego niedaleko Czarnego Domu (Black House / Baan Dam). Alternatywnym sposobem zwiedzania Niebieskiej Świątyni jest wykupienie całodniowej wycieczki w jednym z lokalnych biur podróży w Chiang Rai lub Chiang Mai – w ofercie wycieczek zwykle pojawia się możliwość zwiedzenia niebieskiej, białej oraz czarnej budowli.
Cześć, jestem Aga! Miło mi gościć Cię na Styku Kultur - blogu podróżniczym o Turcji (i reszcie świata). Znajdziesz tu ponad 350 tekstów, które powstały w wyniku moich licznych podróży. Większość z nich poświęcona jest Turcji, która zajmuje w moim sercu miejsce szczególnie. Na Styku Kultur przeczytasz również o wielu innych europejskich i azjatyckich krajach. Rozgość się i czuj, jak u siebie! ?
Cześć, jestem Marcin! Pisanie zostawiam Agnieszce, za to towarzyszę Jej razem z aparatem, uwieczniając na zdjęciach to, co oglądamy. Czasem profesjonalną lustrzanką, lub bezlusterkowcem z zestawem obiektywów, innym razem komórką. Poza tym zaciągam Agę do sklepów muzycznych i na festiwale, szukając podczas naszych wojaży dobrej muzyki.
